satu waktu musim langsa di tondei
kita, anto, ayong pigi pa anto pe kobong di daerah lumopa. Dari jam 11 pagi
kami so mulai ba jalang kong, baku kena’ lai deng musim ujang jadi ta lama di
jalang lantaran singga-singga. Ujang memang so dapa lia nda ada tanda-tanda mo
brenti. Ayong langsung bilang “bagimana kalu torang jo ba jalang biar ba
ujang?” dengar tu kalimat ayong da bilang kami langsung bilang “yah terserah pa
ngana yong, kami da baba singga ba gini lantaran ja inga ngana ja saki-saki
neh.” Ayong ba paksa so mo ba jalang biar ba ujang deng so moriki malam kata.
Lantaran lia-lia ayong so ja ba paksa, kami langsung iko akang apa dia pe mau.
Ujang kras kami ba jalang dapa rasa dpe aer so ja mas di cd, so terbawa deng
keasikan ja main ujang nda sadar kami so sampe
di kobong. Kami langsung cari pohong langsa tu banya bua kong mo nae.
Sampe kamidapa satu pohong besar dpe bua banyak. Anto langsung capat-capat nae
lataran dia tu jago nae pohong ne dia tu
pertama da tembus di atas pohong. Ayong lagi
nimau mo kalah dia langsung nae tu pohong langsa pe besar.
So satu jam ona kita Cuma da baba
berharap dorang mo kase akang, lantaran so spuluh kali
ona kita coba nae ni pohong nda tata nae. “anto, ayong enta kityare kamari eh”
dorang Cuma kase ciri-ciri kurang depe kuli langsa yang dorang ja makang Anto
lia memang kityare nda mo dapa nae tu manusia di bawah pohong sana, tamba kiing
pangka so ja kase abis. terpaksa Anto turung dari pohong for mo kase nae kita.
“nae jo nanti kita tola di panta” kita langsung coba nae tu pohong kong anto
tola. Lama skali anto tola-tola baru ta nae. Pe
sampe di atas kita langsung dpa sero “ya laki-laki ale” ayong deng
tatawa ba sero’ sementara ja makang langsa. Yah kita mo bilang apa karu padia,
sedangkan ja nae tu pohong kurang jatola. Anto nda rekeng tiga langsung di atas
pohong. Baru ona satu oki kitada makang Ayong langsung bilang “manjo anto so m
pigi torang, so kenyang kita”.di dalam hati pa kita “baru tare ta nae kita dia
so mo pangge pulang” lantaran ona’ anto lia kita baru ta nae dia bilang tunggu
sadiki dari yanli masih ja makang.
Sekiar ona’ lima menit kita ja makang
anto langsung ba bilang so mo turung kong so mo pulang. Kita langsung turung
kong so mo ba jalang pulang. Di
perjalanan pulang kami lia ada orang di bawah pohong kamiri. Lebe-lebe dekat
kami pe lia dorang jufri, kiki deng anes
reeng ja ba punggu kamiri mo jual kata. “manjo tare ba punggu kamiri! Biar Cuma
mo kase-kase bantu pa ngoni pe mama ja pake ba bili” jufri bilang deng suara stenga
kras. Kita mulai ja ba pikir “kita suka mo bantu tu mama’ biar Cuma mo kse bli
fetsin ato garam”, anto deng ayong pe pikiran sama ona’ reeng deng kita lantara
dorang dua tu capat da ba pangge pa kita mo ba punggu kamiri kong jual pa om
Demas di tondei. Akhirnya kami so ja mulai ba punggu kamiri deng harapan mama’
mo senang kita mo kase akang doi da ba punggu kamiri, ujang so ja mulai ciri
kami nda brenti ja ba punggu kamir.
So dua karong ona kami da punggu
jufri langsung ba bilang so mo pulang dari so mo malam. Akhirnya kami langsung
bersih tu kotor-kotor kong pulang
tondei. Lantaran so keasikan da ba punggu kamiri di kobong, kami so nda sadar
so mo gelap lama da baba jalang akhirnya sampe di kampong tondei, kami langsung
capat-capat pigi pa om Demas pe rumah kong mo jual kamiri. Pe sampe di tamp aba
jual kamiri Anes langsung ba pangge pa om “om… om… mo ba jual kamiri” deng anes
pe suara sangker kami suru pangge deng
harapan om mo kaluar. Lima menit ona’ da ba tunggu datang kamari tu om demas
“uuuttt mo baa pa situ ngoni?” langsung kami ta kage da dengar tu suara itu
dimana kata? Kong jufri ba kore pa kami kong dia tunjung tu om demas di blakang
pa kami. “om mo jual kamiri kami” kiki langsung bilang pa om lantaran dia tu so
ta baku biasa sadiki deng om, “ohhh reeng, cura jo di Loyang ada aer situ” kami langsung capat-capat saleng di Loyang
kong om Demas ba dekat di dekat Loyang kong so ja mulai ambe tu kamiri kong dia
ja buang “hooo kyapa om Cuma ja buang tu kamari kami da punggu?” kita ba bise
pa Anto, kong Anto langsung kase jelaskan pa kita “kalu tu kamiri ja timbul ja
taru di aer ba’arti rusak itu jadi, nda mo kase rekeng”. Jadi dia pe cara
koreeng musti ja kase bagitu.
Akhirnya om demas so ja mulai ukur
kalu brapa liter tu kamiri “satu, dua, tiggga, emmmpat, limaa” sampe terakhir
om Demas bilang 15 liter. Kamiri satu liter sribu lima ratus berarti kali lima
blas jadi do pulu dua ribu lima ratus kalu mo kase bahagi anto, jufr, kiki,
anes, ayong deng kita Cuma mo jadi tigia ribu tujuratus lima puluh, berarti
Cuma sama tigia ribu tujuratus lima puluh kami. Om demas so ja rekeng tu doi
kong kase pa jufri, pe pigi pa jufri pe tangang tu doi kami langsung ba bilang
so mo pulang dirumah kong, di perjalanan pulang kami langsung berbage tu doi.
So mo di dekat-dekat rumah pa kita tanta-tanta tu Cuma baba karloota di rumah
ba bilang kalo mo dapa pukul kata kita.
Kita so ja mulai ba rasa dari kita da ba pontar dari pagi “mar, da ba
cari kwa doi kita eh” kita ba pikir kita so membantu orang tua jadi kypa musti
mo pukul?
Sampe di rumah mama’ so jaga di muka
pintu. Nda rekeng tiga bulu tabal ampa so Malayang di blakang nda puas blakang
pindah bitis, pindah pala-pala “setang ngana, da ba pontar di mana ngana eh
anak???? So satu hari kita da cari-cari ngana” sementara bulu ja malayang di
badan kurus tinggi ini rasa-rasa tulang so mo ta iko ta cabu kita langsung
bicara deng aer mati tiris lantaran bulu pe kerja “kita da pigi di kobong da ba
ambe langsa…..” blum klar bicara malayang lagi tu bulu, sampe pata tu bulu di
bagian pergelangan tangang. Nda puas deng bulu langsung ganti deng so sapu
lante “kurang sama deng nda ada langsa di rumah” kong kyapa ngana kurang da
pulang so malam? Deng mamanangis sesenduang kita jawab deng harapan so nda mo
dapa pukul “So di jalang da pulang kong kami lia ada ja ba punggu kamiri kong
kami baku iko ba pungu supaya kita da ba cari doi biar Cuma mo kase bli garam”.
Kita pe cirita samua tu kita da
beking bulu so nda malayang di badan ini. Cuma, masih baba bicara “ngana anggap
ngana da ba gitu kong kita mo kase biar ngana anak. mo dapa wenta’ ngana”. kita
pikir “sebenarnya kita mo suka ba bantu kyapa Cuma da kase pelong bagini?”
24
juni 2013
Tidak ada komentar:
Posting Komentar