Laman

Senin, 25 November 2013

Makang langsa makang wenta’


 satu waktu musim langsa di tondei kita, anto, ayong pigi pa anto pe kobong di daerah lumopa. Dari jam 11 pagi kami so mulai ba jalang kong, baku kena’ lai deng musim ujang jadi ta lama di jalang lantaran singga-singga. Ujang memang so dapa lia nda ada tanda-tanda mo brenti. Ayong langsung bilang “bagimana kalu torang jo ba jalang biar ba ujang?” dengar tu kalimat ayong da bilang kami langsung bilang “yah terserah pa ngana yong, kami da baba singga ba gini lantaran ja inga ngana ja saki-saki neh.” Ayong ba paksa so mo ba jalang biar ba ujang deng so moriki malam kata. Lantaran lia-lia ayong so ja ba paksa, kami langsung iko akang apa dia pe mau. Ujang kras kami ba jalang dapa rasa dpe aer so ja mas di cd, so terbawa deng keasikan ja main ujang nda sadar kami so sampe  di kobong. Kami langsung cari pohong langsa tu banya bua kong mo nae. Sampe kamidapa satu pohong besar dpe bua banyak. Anto langsung capat-capat nae lataran dia tu  jago nae pohong ne dia tu pertama da tembus di atas pohong. Ayong lagi  nimau mo kalah dia langsung nae tu pohong langsa pe besar.
So satu jam ona kita Cuma da baba berharap dorang mo kase akang, lantaran so spuluh kali ona kita coba nae ni pohong nda tata nae. “anto, ayong enta kityare kamari eh” dorang Cuma kase ciri-ciri kurang depe kuli langsa yang dorang ja makang Anto lia memang kityare nda mo dapa nae tu manusia di bawah pohong sana, tamba kiing pangka so ja kase abis. terpaksa Anto turung dari pohong for mo kase nae kita. “nae jo nanti kita tola di panta” kita langsung coba nae tu pohong kong anto tola. Lama skali anto tola-tola baru ta nae. Pe  sampe di atas kita langsung dpa sero “ya laki-laki ale” ayong deng tatawa ba sero’ sementara ja makang langsa. Yah kita mo bilang apa karu padia, sedangkan ja nae tu pohong kurang jatola. Anto nda rekeng tiga langsung di atas pohong. Baru ona satu oki kitada makang Ayong langsung bilang “manjo anto so m pigi torang, so kenyang kita”.di dalam hati pa kita “baru tare ta nae kita dia so mo pangge pulang” lantaran ona’ anto lia kita baru ta nae dia bilang tunggu sadiki dari yanli masih ja makang.
Sekiar ona’ lima menit kita ja makang anto langsung ba bilang so mo turung kong so mo pulang. Kita langsung turung kong so mo  ba jalang pulang. Di perjalanan pulang kami lia ada orang di bawah pohong kamiri. Lebe-lebe dekat kami  pe lia dorang jufri, kiki deng anes reeng ja ba punggu kamiri mo jual kata. “manjo tare ba punggu kamiri! Biar Cuma mo kase-kase bantu pa ngoni pe mama ja pake ba bili” jufri bilang deng suara stenga kras. Kita mulai ja ba pikir “kita suka mo bantu tu mama’ biar Cuma mo kse bli fetsin ato garam”, anto deng ayong pe pikiran sama ona’ reeng deng kita lantara dorang dua tu capat da ba pangge pa kita mo ba punggu kamiri kong jual pa om Demas di tondei. Akhirnya kami so ja mulai ba punggu kamiri deng harapan mama’ mo senang kita mo kase akang doi da ba punggu kamiri, ujang so ja mulai ciri kami nda brenti ja ba punggu kamir.
So dua karong ona kami da punggu jufri langsung ba bilang so mo pulang dari so mo malam. Akhirnya kami langsung bersih  tu kotor-kotor kong pulang tondei. Lantaran so keasikan da ba punggu kamiri di kobong, kami so nda sadar so mo gelap lama da baba jalang akhirnya sampe di kampong tondei, kami langsung capat-capat pigi pa om Demas pe rumah kong mo jual kamiri. Pe sampe di tamp aba jual kamiri Anes langsung ba pangge pa om “om… om… mo ba jual kamiri” deng anes pe suara sangker kami suru pangge  deng harapan om mo kaluar. Lima menit ona’ da ba tunggu datang kamari tu om demas “uuuttt mo baa pa situ ngoni?” langsung kami ta kage da dengar tu suara itu dimana kata? Kong jufri ba kore pa kami kong dia tunjung tu om demas di blakang pa kami. “om mo jual kamiri kami” kiki langsung bilang pa om lantaran dia tu so ta baku biasa sadiki deng om, “ohhh reeng, cura jo di Loyang ada aer situ”  kami langsung capat-capat saleng di Loyang kong om Demas ba dekat di dekat Loyang kong so ja mulai ambe tu kamiri kong dia ja buang “hooo kyapa om Cuma ja buang tu kamari kami da punggu?” kita ba bise pa Anto, kong Anto langsung kase jelaskan pa kita “kalu tu kamiri ja timbul ja taru di aer ba’arti rusak itu jadi, nda mo kase rekeng”. Jadi dia pe cara koreeng musti ja kase bagitu.
Akhirnya om demas so ja mulai ukur kalu brapa liter tu kamiri “satu, dua, tiggga, emmmpat, limaa” sampe terakhir om Demas bilang 15 liter. Kamiri satu liter sribu lima ratus berarti kali lima blas jadi do pulu dua ribu lima ratus kalu mo kase bahagi anto, jufr, kiki, anes, ayong deng kita Cuma mo jadi tigia ribu tujuratus lima puluh, berarti Cuma sama tigia ribu tujuratus lima puluh kami. Om demas so ja rekeng tu doi kong kase pa jufri, pe pigi pa jufri pe tangang tu doi kami langsung ba bilang so mo pulang dirumah kong, di perjalanan pulang kami langsung berbage tu doi. So mo di dekat-dekat rumah pa kita tanta-tanta tu Cuma baba karloota di rumah ba bilang kalo mo dapa pukul kata kita.  Kita so ja mulai ba rasa dari kita da ba pontar dari pagi “mar, da ba cari kwa doi kita eh” kita ba pikir kita so membantu orang tua jadi kypa musti mo pukul?
Sampe di rumah mama’ so jaga di muka pintu. Nda rekeng tiga bulu tabal ampa so Malayang di blakang nda puas blakang pindah bitis, pindah pala-pala “setang ngana, da ba pontar di mana ngana eh anak???? So satu hari kita da cari-cari ngana” sementara bulu ja malayang di badan kurus tinggi ini rasa-rasa tulang so mo ta iko ta cabu kita langsung bicara deng aer mati tiris lantaran bulu pe kerja “kita da pigi di kobong da ba ambe langsa…..” blum klar bicara malayang lagi tu bulu, sampe pata tu bulu di bagian pergelangan tangang. Nda puas deng bulu langsung ganti deng so sapu lante “kurang sama deng nda ada langsa di rumah” kong kyapa ngana kurang da pulang so malam? Deng mamanangis sesenduang kita jawab deng harapan so nda mo dapa pukul “So di jalang da pulang kong kami lia ada ja ba punggu kamiri kong kami baku iko ba pungu supaya kita da ba cari doi biar Cuma mo kase bli garam”.
Kita pe cirita samua tu kita da beking bulu so nda malayang di badan ini. Cuma, masih baba bicara “ngana anggap ngana da ba gitu kong kita mo kase biar ngana anak. mo dapa wenta’ ngana”. kita pikir “sebenarnya kita mo suka ba bantu kyapa Cuma da kase pelong bagini?”


                                                                        24 juni 2013

Tidak ada komentar: